بررسی رابطه مرتع ، دامداری و کشاورزی در منطقه یکه چنار مراوه تپه ( استان گلستان) به منظور ارائه طرح مرتعداری

بررسیهایی در زمینه اوضاع مراتع ، تولید علوفه ، وضعیت اقتصادی دامداران کوچنده و روستایی ، دام و دامداری و کشاورزی یکه چنار ( بخشی از ترکمن صحرا) انجام گردید. این تحقیق بر اساس اطلاعات کتابخانه ای - میدانی ، تکمیل پرسشنامه ها به صورت پیمایشی از طریق سرشماری کامل تکمیل و مطالعه پوشش گیاهی ازروش نمونه گیری سیستماتیک - تصادفی صورت گرفته است.نتایج این تحقیق نشان داده است که : مرتع یکه چنار بیشترین و مرتع قره قیجق کمترین میزان تولید عوفه را دارد . مرتع بهار میدان بیشترین و مرتع چایلی دره کمترین شدت بهره برداری از مرتع را متحمل شده است. از طرف دیگر دامهای روستایی بالکور بیشترین و دامهای عشایر چایی دره کمترین وابستگی را به مرتع دارند. وضعیت مالی روستای الکور بهتر از سایر روستاها است. سطح مرتع ، وضعیت مرتع و میزان علوفه قابل بهره برداری بیشترین تاثیر را روی شدت بهره برداری از مرتع دارند.میانگین تعداد واحد دامی در منطقه طرح 232 واحد دامی و نرخ دامگذاری در منطقه 98/2 واحد دامی در هکتار است. همچنین سامان عرفی هر خانوار عشایری که توجیه اقتصادی داشته باشند .بطور متوسط 270 هکتار در قشلاق و برای روستائیان منطقه طرح بطور متوسط 208 هکتار برای هر خانوار برآورد گردید.بر اساس نتایج بررسی های انحام شده پیشنهاد می گردد مجوز بهره برداری غیر از پروانه چرا باشد ، دیمزارهای کم بازده به مراتع مصنوعی تبدیل شود. ضمنا موثرترین راه حل در ایجاد تعادل دام و مرتع تهیه و اجرای طرحهای مرتعداری می باشد.